Platformtekst
Middenveldorganisaties verenigen zich naar aanleiding van 21 maart, de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. Tijdens een nationale manifestatie op 24 maart 2018 in Brussel willen we laten horen dat we ons niet laten verdelen door racisme en discriminerende maatregelen en dat we blijven strijden voor een samenleving waar iedereen op gelijke voet meetelt. We herdenken die dag ook de slachtoffers van haat en terreur, in Brussel en elders.
Terreur wil muren opwerpen, het samen-leven verdelen in kampen van ‘wij’ tegen ‘zij’. Dat laten wij niet gebeuren. Samen staan we op tegen haat en agressie, tegen discriminatie, racisme en ongelijkheid.
Mensen en gemeenschappen worden door het dominante politieke discours en beleid tegen elkaar opgezet. Men probeert ons wijs te maken dat minderheden, vluchtelingen en migranten de oorzaak zijn dat we het met minder moeten doen. In plaats van werk en geld eerlijk te verdelen worden sociale rechten uitgehold en afgebroken. De verantwoordelijken hiervoor blijven buiten schot.
Racisme en discriminatie hebben ondertussen een vernietigende impact op het leven van een groeiend aantal mensen en daarom op onze samenleving als geheel. Mensen op de vlucht worden slecht opgevangen. We sluiten kinderen op in gesloten centra, en sturen mensen terug naar landen waar ze mogelijk gefolterd zullen worden. Ook voor migranten die hier al lang wonen is België allesbehalve het beloofde land. In het “rijke” België leeft een schandalige 15% van de bevolking onder de armoedegrens, maar bij de Marokkaanse Belgen is dat zelfs meer dan 50%. In de lijst van EU- en OESO-landen hangen we helemaal onderaan wat betreft gelijke toegang van etnisch-culturele minderheden tot de arbeidsmarkt. In geen enkel ander EU-land houdt het onderwijssysteem de bestaande ongelijkheden zo hard in stand als in België. Ongeveer 55 procent van de werkzoekende Belgen met een migratieachtergrond heeft na een jaar solliciteren nog altijd geen job, terwijl 50% van de Belgen na 6 maanden werk vindt. Op de huurmarkt, in het onderwijs, in de publieke dienstverlening is er structurele discriminatie. Werken en studeren voor een betere toekomst? Niet als migrant in België.
Overheden in België hanteren een verdeel-en-heerspolitiek om ongemoeid onze sociale rechten verder te kunnen afbreken. Dat vinden wij onaanvaardbaar.
Daarom schuift het platform vijf concrete eisen naar voor, die elk individu of organisatie mee kan ondertekenen:
1. Iedereen heeft recht op een degelijke job en woning. Pak discriminatie aan met concrete maatregelen in plaats van holle slogans. Voer proactieve praktijktesten met sancties in op de arbeidsmarkt en de woningmarkt.
2. Zorg voor een warme, menselijke en kwaliteitsvolle vluchtelingenopvang die de mensenrechten respecteert. Sluit geen vluchtelingendeals met ondemocratische regimes. De overheid moet in een professioneel georganiseerd en educatief-verantwoord aanbod voorzien gericht op integratie en gelijke sociale behandeling van nieuwkomers en sans-papiers zoals bepaald in de Universele Rechten van de Mens en de Conventies van Genève.
3. Een verbod op levensbeschouwelijke tekens verhindert de toegang van veel vrouwen tot werk en opleiding. We zijn tegen de bestaande hoofddoekverboden op de werkvloer en in het middelbaar en hoger onderwijs.
4. Meerdere artikels van de nieuwe vreemdelingenwet zijn onze rechtstaat onwaardig. Zo kunnen mensen op basis van Artikel 21 van deze wet (de ‘deportatiewet’) nu op basis van vermoedens (dus zonder bewezen schuld, zonder proces) het land worden uitgezet. Schaf deze ongelijke behandeling van burgers af.
5. Iedereen heeft recht op gelijke behandeling en bescherming door de politie. Etnische profilering, buitensporig geweld, en discriminerend politiegedrag moeten bestreden worden met een zero-tolerantie-aanpak.
6. Na de onafhankelijkheid van Congo heeft België onvoldoende aandacht geschonken aan gewetenswerk over de kolonisering en de gigantische schade die hiermee is aangericht. De publieke ruimte staat vol met verwijzingen naar de koloniale periode, net zoals de onderwijsprogramma’s en de geschiedenisboeken. We moeten samen actief hierover nadenken en inzetten op de dekolonisering van de publieke ruimte en de integratie van een kritische analyse van de kolonisatie in de onderwijsprogramma’s en -boeken.