40 Jaar geleden, zorgde deze Mont Python film voor de nodige controverse en was een must see in de Belgische bioskopen het is trouwens de enige film die een jaar lang te zien was ergens in het toendertijd rijke Antwerpse Bioskoop patrimonium.
Monty Python’s Life of Brian (of kortweg Life of Brian) is de derde film van de Monty Python-cast, uit 1979. De film werd geregisseerd door Pythonlid Terry Jones. De personages worden grotendeels gespeeld door de leden van Monty Python, die allen meerdere rollen op zich namen. Life of Brian is een persiflage op het leven van Jezus Christus en beoogde zowel kritiek op religieus fanatisme als kritiek op de (Britse) politiek. Destijds zorgde de film voor heel wat controverse en in sommige landen (Noorwegen, Italië, Ierland, bepaalde staten in het zuiden van de VS) werd de film verboden. De film maakt niet zozeer Jezus zelf belachelijk, de leden van Monty Python gaven aan Jezus juist een wijze man te vinden, maar bekritiseert met name georganiseerde religie, massahysterie en politiek.
Verder speelt ook George Harrison een rol. Zonder zijn hulp zou de film nooit zijn uitgekomen, want Harrison financierde de film toen bleek dat het onderwerp zo controversieel was dat de gecontracteerde financiers afhaakten.
De film deed veel stof opwaaien omdat sommige gelovigen het verhaal opvatten als blasfemie, een parodie op het leven van Jezus Christus en kritiek op religie in zijn algemeenheid. Hierbij speelde het opzienbarende einde van de film, een scène waarin slachtoffers van een massale kruisiging –onder wie Eric Idle en de hoofdfiguur Brian (gespeeld door Graham Chapman)– een komisch lied zingen (Always Look on the Bright Side of Life), een belangrijke rol.
Verschillende Britse gemeenten verboden aanvankelijk de vertoning van de film. Dat bleek echter weinig zoden aan de dijk te zetten, want mensen gingen naar gemeenten waar de film wel werd vertoond om hem daar te bekijken. In Ierland was de film gedurende acht jaar verboden, en in Noorwegen een jaar. Het Noorse verbod dreef de populariteit van de film in Zweden op, waar hij werd aangeprezen als “de film die zo grappig is dat de Noren hem verboden”.
In Italië werd de film pas in 1990 voor het eerst uitgebracht.
Inkom gratis
Organisatie: Masereelfonds Sint-Niklaas