Lezing door Vincent Scheltiens
De sociaaldemocratie, ooit vereenzelvigd met de successen van de welvaartstaat, is doodziek. In Griekenland, Frankrijk, Nederland maar ook in Vlaanderen zakte ze electoraal tot historische dieptepunten. Aanzienlijke delen van de achterban hebben zich van haar vervreemd. Ontredderd en gedesillusioneerd legde ze mee de basis voor de eerste electorale successen van radicaal rechts. Ze gaf de hoop op fundamentele maatschappijverandering op en bood geen alternatief voor het opkomende neoliberalisme. Op die manier gaf de sociaaldemocratie mee gestalte aan een Europese constructie met een sociaal en democratisch deficit. Op basis van recente ervaringen in Europa tracht de auteur een aantal thesen te formuleren die het debat over de noodzakelijke vernieuwing van links constructief kunnen voeden.