Feestelijke presentatie van Tijgerbrood.
Ouder worden’ wordt in Tijgerbrood geschreven met de grote O van Oef. Het betekent eindelijk thuiskomen in het collectief, zonder vrees om de eigenheid te verliezen.
De auteur van TIjgerbrood is haar vroegere compartimenten kwijt. De dichter, leerkracht, kindervrije vrouw, partner, pacifist, klimaattobber en kunstliefhebber werden samengekneed tot één iemand die haar hoop, bekommernissen en angsten meer en meer durft te erkennen als die van iedereen.
Als brood leven is, zoals men zegt, is tijgerbrood een leven in camouflagevel, om als observator ongehinderd de stem te kunnen opvangen van de hele maatschappij.
De poëzie van Ruth Lasters is aards. In een weloverwogen syntaxis, met een voorkeur voor het onverwachte perspectief en een warm hart voor de minder bevoorrechten componeert ze versbeelden die afwijkend, energiek, muzikaal en beeldend zijn.