Tijdens het debat veroordeelden vertegenwoordigers van een heel aantal landen de lastercampagne tegen Cuba en bedankten Cuba voor zijn medische missies in hun landen en voor andere blijken van solidariteit.
Zoals bekend is de impact van dit soort agressie niet alleen economisch. Het wordt met opzet toegepast, met koelbloedige voorbedachtheid ten aanzien van de sociale en humanitaire gevolgen voor miljoenen mensen.
In Cuba bijvoorbeeld is er de afgelopen jaren, en ik zeg dit met pijn in het hart, een verslechtering opgetreden van bepaalde gezondheidsindicatoren die, hoewel ze nog steeds uitstekend zijn voor een ontwikkelingsland en vergelijkbaar zijn met die van geïndustrialiseerde landen, vandaag de dag lager zijn dan de cijfers die ons land geleidelijk aan wist te bereiken.
Een voorbeeld hiervan is de kindersterfte, die na jaren achtereen met cijfers onder de 5 per duizend geboorten, in de eerste helft van dit jaar op 8,5 ligt.
Men zou moeten liegen, zoals de permanente vertegenwoordiger van de Verenigde Staten heeft gedaan, om dit resultaat los te koppelen van de gevolgen die de economische blokkade heeft voor de duurzaamheid van het gezondheidszorgstelsel, aangezien de cijfers over de levensverwachting, de moedersterfte of de beschikbaarheid van sterk gesubsidieerde geneesmiddelen voor de bevolking niet los daarvan kunnen worden gezien.
Alleen al tussen 1 maart 2024 en 28 februari 2025 heeft de blokkade Cuba ongeveer 7.556 miljoen dollar aan materiële schade en verliezen berokkend. Dat is een impact die, volgens gegevens van de Wereldbank, vergelijkbaar is met het nominale bruto binnenlands product van ten minste 30 landen die hier vertegenwoordigd zijn.
Dailiannis, een 29-jarige Cubaanse vrouw met hypertrofische cardiomyopathie, een aandoening die levensbedreigend kan zijn, heeft een automatische defibrillator nodig die in Cuba niet verkrijgbaar is. Dailiannis en vele andere Cubaanse patiënten met een vergelijkbare aandoening wachten op een dergelijk implantaat.
De zesjarige Abdiel heeft een heupoperatie nodig waarbij een bottransplantatie nodig is. Dit weefsel wordt geproduceerd in de weefselbank van het ziekenhuis “Frank País”, maar het onmisbare vriesdroogproces ligt stil door het ontbreken van een sensor. Het is niet mogelijk geweest om deze sensor aan te schaffen, ondanks dat er geld voor beschikbaar was, omdat de bedrijven die deze leveren, vanwege de blokkade tegen Cuba, weigeren deze te verkopen volgens de gebruikelijke handelspraktijken.
Dit is geen “nevenschade”. Dit zijn geen geïsoleerde gevallen. Dit zijn dagelijkse ervaringen. Dit zijn onschuldige mensen die lijden.
De creativiteit van onze instellingen en de professionals die er werken is buitengewoon en zeer verdienstelijk, maar de angst die dit bij Cubaanse gezinnen veroorzaakt, en de druk die dit op het openbare gezondheidsstelsel legt, omdat ze niet kunnen beschikken over deze medicijnen of medische benodigdheden wanneer dat nodig is, is niet te overzien.
Stroomuitval is vandaag de dag een van de meest zichtbare en pijnlijke gevolgen van de economische blokkade van Cuba, met dagelijkse gevolgen voor gezinnen, die soms tot wanhoop leiden. Het heeft ook gevolgen voor andere sectoren, zoals de watervoorziening, productieprocessen, dienstverlening en de economie als geheel, wat allemaal zwaar weegt op de bevolking.
Enkele maanden geleden verklaarden een bedrijf en een bevriende regering dat het onmogelijk was om een reserveonderdeel en technische bijstand te leveren voor de reparatie van een Cubaanse thermo-elektrische centrale vanwege de dreiging van Amerikaanse sancties.
De Amerikaanse regering ontneemt niet alleen haar eigen burgers het recht om naar Cuba te reizen, maar streeft er ook naar om burgers van andere landen die niet onder haar jurisdictie vallen, met name Europese burgers, door middel van dwang te beletten naar Cuba te reizen, en slaagt daar ook in.
Cuba is een land dat het slachtoffer is van terrorisme. Dat hebben we eerder in deze Vergadering aangetoond. Al jarenlang, en nog steeds, worden vanuit het grondgebied van de Verenigde Staten terroristische aanslagen tegen het land georganiseerd en gefinancierd. Bekende daders van gruwelijke aanslagen tegen het Cubaanse volk, met duizenden doden, verminkten en aanzienlijke materiële schade tot gevolg, leven hier rustig en in volledige straffeloosheid. In 2023 hebben we de Amerikaanse regering de namen en gegevens verstrekt van 62 terroristen en 20 terroristische organisaties die vanuit dit land tegen Cuba opereren, maar tot op heden heeft zij niets ondernomen. (…)
In werkelijkheid gaan de voorstanders van het beleid van blokkade en maximale druk zelf prat op het destructieve effect ervan en het vermogen om de levensstandaard van een heel volk te ondermijnen. Kijk maar naar de verklaringen van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken [Marco Rubio] en van politici die carrière en fortuin hebben gemaakt met de agressie tegen Cuba. (…)
Cuba zal zich niet overgeven. We zullen doorgaan met het aan de kaak stellen van de schandelijke en onrechtvaardige behandeling. We zullen vastberaden ons recht uitoefenen om over ons lot te beslissen. We zullen ons blijven inzetten om onze huidige moeilijkheden te overwinnen en de economische overleving van het land te waarborgen, ook niet als de blokkade voortduurt of zelfs nog verder wordt versterkt.