Vanuit zijn joodse inspiratie ontmaskert de Frans-Litouwse filosoof Emmanuel Levinas (1906-1995) de westerse filosofie als een ego-logie, met als basis en ijkpunt het ‘ik’. Dit denken loopt uiteindelijk uit op geweld en kolonisering. De eerste filosofie is voor hem de ethiek. Maar het gaat evenzeer over het belang van genieten en het wonen als over de rechtvaardigheid en de liefde. Jan Timmerman gaat dieper in op de structuur van Levinas’ denken en op een aantal toepassingsgebieden van zijn werk.